Monday, December 11, 2006
شهروند - شماره ۱۱۰۳
۷ دسامبر ۲۰۰۶ - پنجشنبه ۱۶ آذر ۱۳۸۵
نيم نگاه .../ جنايت بي مكافات!
شهباز نخعي
حيات سياسي حكومت آخوندي با جنايت آغاز شده و تاكنون ادامه يافته است. جنايتي هولناك كه در آن حدود 400 زن و مرد و كودك زنده زنده در آتش سوختند و كباب و جزغاله شدند تا خشم عمومي را عليه نظام پيشين برانگيزند و سوخت موتور انقلاب را تامين كنند. كساني كه نمايش "محاكمه سينما ركس آبادان" كار هنرمند ارزنده پرويز صياد را ديده و يا وقايع نيمه سال 1357 را از نزديك دنبال كرده اند مي دانند كه از چه سخن مي گويم. اين گردونه وحشت آفرين و هولناك جنايت تا امروز از كار باز نايستاده است. براي ذهن هاي ساده و غيرپيچيده مردم عادي كه هرگز به قول زنده ياد سعيدي سيرجاني دلبر فتان "قدرت خانم" را در آغوش نكشيده و از نشئه آن سرمست نشده اند، حتي پذيرش و باور اين كه انسان يا انسان هايي بتوانند زندگي صدها، هزاران و حتي صدها هزار انسان ديگر را بازيچه قرار دهند دشوار است اما صفحات تاريخ نمونه هايي از اين دست را كم ندارند. يكي از وظايف تاريخ نگاري تحليلي ــ و نه وقايع نگاري صرف ــ همين است كه به مدد جامعه شناسي و روانشناسي ذهنيت كساني را بشكافند كه براي به دست آوردن و يا حفظ قدرت از ارتكاب هيچ جنايتي ــ هر قدر هم ابعاد آن وسيع و تعداد قربانيان زياد باشد ــ ابا ندارند و با موشكافي آنها را بررسي كند تا مردم عادي با اين پديده آشنا شوند و آن را غيرقابل پذيرش و باور نپندارند. به عنوان نمونه: روزي بايد گروههايي از كارشناسان پژوهشگر به بررسي دقيق اين مسئله بپردازند كه در لحظه حساس تصميم گيري در مورد توقف يا ادامه جنگ با عراق ــ پس از بيرون راندن دشمن متجاوز از خاك ايران ــ در ذهن تصميم گيرندگان اصلي، آيت الله خميني و علي اكبر هاشمي رفسنجاني چه گذشت و چه انگيزه هايي آنان را واداشت كه تصميم به ادامه بيهوده جنگي بگيرند كه بيش از شش سال ديگر به درازا كشيد و به بهاي جان صدها هزار و معلول شدن صدها هزار تن ديگر از بهترين فرزندان ايران تمام شد! يافتن پاسخ براي اين پرسش، بدون بررسي دقيق پژوهشگرانه و كارشناسانه كاري دشوار است، زيرا در آن زمان حكومت آخوندي ــ كه هنوز از پشتيباني اكثريت بزرگي از عامه مردم برخوردار بود ــ و نفوذ معنوي آيت الله خميني را نيز پشتوانه داشت اگر از جنگ آبرومندانه و پيروزمندانه بيرون مي آمد نه تنها پايه هاي قدرتش متزلزل نمي شد بلكه تحكيم نيز مي شد و مي توانست فصلي تازه را در تاريخ انقلاب آغاز كند. تا زمان انجام چنين پژوهش همه جانبه و دقيقي، پاسخ اين پرسش همچنان به صورت يك معما باقي خواهد ماند و از حد حدس و گمانه زني فراتر نخواهد رفت. از جمله اين حدس و گمانه زني ها ــ كه تداوم عملكرد حكومت مي تواند پشتوانه و تاييدكننده آن باشد ــ اين است كه حكومت آخوندي از زمان رسيدن به قدرت همواره از از دست دادن آن وحشت داشته و دارد و با فرافكني و انتقال اين وحشت به مردم و بويژه مخالفان همواره كوشيده و مي كوشد قدرت را حفظ كند. اين حدس و گمانه زني با شعار و دكترين اصلي حكومت ــ كه از صدر اسلام و بويژه حمله اعراب به فرماندهي خالدبن وليد به ايران وام گرفته شده ــ يعني "النصر بالرعب" (پيروزي در گرو ايجاد وحشت است) تطابق دارد. از "تداوم عملكرد" حكومت در ارتكاب جنايت براي حفظ قدرت سخن گفتم. در دانه هاي تسبيحي كه جنايت هاي پرشمار حكومت آخوندي را تشكيل مي دهند، نخ نازك و نامريي كه اين دانه ها را به هم متصل مي كند وحشت است. وحشت از دست دادن قدرت كه خود حكومت از آن رنج مي برد و مي كوشد با پرتاب توپ آن به زمين مخالفان و پراكندن آن در ميان آنان خود را ــ هر چند موقت و كوتاه مدت ــ آسوده سازد. چيزي كه عملا امكان پذير نيست زيرا به گمان من در بيست و هفت سال گذشته، قدرتمداران حكومت آخوندي يكشب سر آسوده به بالين نگذاشته اند! پيامي كه اين جنايت ها مي رسانند ــ و يا مي خواهند برسانند ــ اين است كه حفظ قدرت ــ كه اسم رمز آن "نظام" است ــ اصلي است كه حكومت براي آن هيچ حد و مرز و خط قرمزي نمي شناسد و بلند پايگان آن بيمي نيز از رسوايي و بدنامي و اتهام و محكوميت به دل راه نمي دهند. اين چنين است كه علاوه بر تصادفات جاده اي، ميزان آلودگي هواي پايتخت، تعداد معتادان به مواد مخدر و . . . سران حكومت آخوندي در زمينه اتهام و محكوميت جزايي و جنايي و صدور حكم بازداشت بين المللي نيز در ميان 192 كشور عضو سازمان ملل متحد مقام نخست را به دست آورده اند! پيش از اين، يك دادگاه در آلمان فدرال موسوم به دادگاه ميكونوس، كه رسيدگي به پرونده ترور رهبران حزب دمكرات كردستان ايران را به عهده داشت با صدور حكم محكوميت، دستور بازداشت بين المللي آقايان سيدعلي خامنه اي، علي اكبر هاشمي رفسنجاني، علي اكبر ولايتي و علي فلاحيان را صادر كرده بود و صدور اين حكم توفاني در روابط بين حكومت آخوندي و اتحاديه اروپا ايجاد كرد كه به خروج دسته جمعي سفيران كشورهاي اروپايي از ايران انجاميد. اكنون نيز پس از كش و قوس هايي كه بيش از دوازده سال به درازا كشيده خبر مي رسد كه دادگاه فدرال آرژانتين براي علي اكبر هاشمي رفسنجاني و هشت نفر ديگر حكم بازداشت بين المللي صادر كرده است. بنابر گزارش خبرگزاري بي بي سي اين حكم در ارتباط با بمب گذاري انجمن همياري اسرائيل و آرژانتين در بوئنوس آيرس در نهم جولاي 1994 كه به كشته شدن 85 تن و مجروح شدن بيش از 200 تن انجاميد، صادر شده است. در اين حكم علاوه بر علي اكبر هاشمي رفسنجاني ــ رئيس جمهوري وقت حكومت آخوندي ــ علي اكبر ولايتي، وزير امور خارجه، علي فلاحيان، وزير اطلاعات و امنيت و محسن رضايي، فرمانده سپاه پاسداران به عنوان طراحان و آمران بمب گذاري و احمد وحيدي، فرمانده وقت سپاه قدس سپاه پاسداران، محسن رباني، رايزن فرهنگي سفارت ايران در آرژانتين و هادي سليمانپور، سفير وقت حكومت آخوندي در آرژانتين به عنوان عاملان اجراي بمب گذاري بر كرسي اتهام نشانده شده اند. بنابر كيفرخواست دادستان فدرال آرژانتين، عامل اجراي بمب گذاري يك لبناني عضو سازمان حزب الله لبنان بوده كه مسئولان حزب الله لبنان مي گويند دو ماه پس از تاريخ بمب گذاري در لبنان كشته شده است. در دوازده سال گذشته، پرونده بمب گذاري انجمن يهوديان آرژانتين فراز و نشيب هاي بسيار داشته است. در يك مورد "كارلوس منم" رئيس جمهور پيشين آرژانتين، به دريافت ده ميليون دلار رشوه، از طريق واريز به يك حساب بانكي در يكي از بانكهاي سوئيس از سوي علي اكبر هاشمي رفسنجاني متهم و در مورد ديگر، قاضي تحقيق مسئول رسيدگي به پرونده به اتهام رشوه خواري از كار بركنار شد. در ماه اگوست سال 2003 نيز هادي سليمانپور، سفير وقت حكومت آخوندي در آرژانتين بنابر درخواست پليس بين المللي در لندن بازداشت شد، اما وزارت كشور بريتانيا مدارك ارسال شده از سوي آرژانتين را براي تحويل او به دستگاه قضايي آرژانتين كافي تشخيص نداد و دستور توقف رسيدگي قضايي و آزادي او را صادر كرد. سخنگوي وزارت امور خارجه حكومت آخوندي نيز بازگشايي اين پرونده را "اعمال نفوذ صهيونيستها" خوانده است! آنچه مسلم است اين كه اين پرونده هنوز هم مراحل پر پيچ و خمي را در پيش خواهد داشت و زد و بند و رشوه و ايجاد مانع در روند قضايي از يكسو و انكار و تكذيب و حاشا از سوي ديگر از جمله اين پيچ و خم ها خواهند بود و به فرض كه دادگاه آرژانتين حكم محكوميت قطعي براي متهمان صادر كند نتايج آن فراتر از نتيجه حكم قطعي و صريح دادگاه ميكونوس نخواهد بود و سرانجام سياست پيشگان طماع و پول پرست راهي براي خنثي و بي اثر كردن آن خواهند يافت!اما كمي فكر كنيم: به فرض كه حكومت آخوندي چنان كه ادعا مي كند دشمن خوني به قول خودش "رژيم اشغالگر قدس" است و مي خواهد اسرائيل را از نقشه جهان حذف و محو كند، به انجمن همياري يهوديان آرژانيتن كه هم با ام القراء اسلام و هم با اسرائيل هزاران كيلومتر فاصله دارد و اي بسا بسياري از 85 قرباني بمب گذاري حتي نمي دانسته اند ايران در كجاي جهان قرار گرفته، چه كار دارد؟ به گمان من، پاسخ را بايد در همان تز و دكترين اصلي حكومت يعني پراكندن وحشت جستجو كرد. پرسش ديگر اين است كه آيا اين همه جنايتي كه براي حفظ قدرت انجام مي شوند بي مكافات باقي مي مانند؟!
# posted by baloch : 11:34 AM
