Tuesday, October 10, 2006
گرامی باد خاطره پر شکوه جان باختگان کشتار 67
18سال پیش، در تابستان سال 67، رژیم جلاد صفت جمهوری اسلامی، این بدترین دشمن آزادی و اصول وموازین انسانی، درسطح وسیعی، به کشتار جنایت کارانه بیش از 18 هزار تن از زندانیان سیاسی، مبادرت ورزید. بدستور خمینی جلاد،درزندانهای مختلف، در تهران و شهرستانها، دسته دسته کمونیستها و دیگر زندانیان مقاوم و مبارز، بقتل رسیده و در گورستانهای بی نام ونشان و از آنجمله در دشت خاوران، مدفون شدند. رژیم ضد مردمی که در جنگ ارتجاعی با عراق، با شکست و بن بست کامل مواجه شده بود، بخاطر ترس و وحشتی که از گسترش دامنه جنبشهای ضد جنگ، در نقاط مختلف کشور داشت و بمنظور مقابله با مبارزات پیگیر زندانیان سیاسی، دست بجنایت مخوفی زد که در تاریخ جنایات حکومتهای خود کامه، کمتر نظیر دارد.
رژیم کشتار وشکنجه، چنین تصور میکرد که با ارتکاب چنین جنایت دهشتناکی خواهد توانست جلو رشد و اعتلای مبارزات عادلانه توده ها را گرفته و زندانیان سیاسی، این فرزندان قهرمان خلق را به سکوت و دست برداشتن از مبارزه، مجبور سازد.تداوم پیکار خونین کارگران و توده های بپاخاسته در سالهای پس از کشتار تابستان 67، بروشنی نشان داد که رژیم ضد مردمی که زالو صفت از خون زحمتکشان ایران، ارتزاق میکند، بهیچوجه قادر نیست جلو خشم و عصیان توده های محروم و زحمتکش را گرفته و از فرو ریزی حتمی سلطه ننگینش، جلوگیری بعمل آورد. سالهای پس از کشتار 67، سالهای مبارزه بی امان کارگران و توده های تحت ستم ایران علیه رژیم جمهوری اسلامی بوده است. رژیم آدمکشی که با بیدادگریها و تعدیهای بیحد و حصرخود، ایران را بجهنم سوزانی برای مردم ستمدیده ، مبدل ساخته است، در تمام اینمدت با اعتصابها و حرکتهای اعتراضی پر دامنه کارگران، قیامهای تهیدستان شهری، مبارزات حق طلبانه زنان – که در 28 سال گذشته تحت سلطه رژیم زن ستیز حاکم، بدترین ستمگریها را متحمل شده اند- قیامها و مقاومتهای خلقهای تحت ستم ملی و استقامت وپایداری نویسندگان وهنرمندان متعهد مواجه بوده است. هر سال که از کشتار وحشیانه هزاران تن از زندانیان سیاسی در سال 67، میگذرد خشم و تنفر توده ها نسبت به رژیم درنده خوئی که اینچنین وحشیانه، فرزندان خلق را کشتار کرده است، افزونتر میگردد. راز مخوفی را که رژیم خودکامه میکوشید از انظار عمومی پنهان دارد اینک از پرده به در افتاده و به حربه موثری در مبارزه علیه جنایتکاران حاکم در ایران مبدل شده است. در تابستان امسال، هزاران تن از آزادیخواهان و افراد متعلق بخانواده های قربانیان سال 67،در دشت خاوران، گرد هم آمده و باشکوه هرچه بیشتر خاطره فراموش نشدنی فقدان عزیزان خود را گرامی داشتند. رژیمی که در شکنجه زندانیان سیاسی و رنج وآزار آنها، دست درنده خوترین رژیمها را از پشت بسته است، رژیمی که 28 سال است با زندان و شکنجه و اعدام بخواستهای عادلانه توده ها پاسخ میدهد، رژیم شلاق و شکنجه و سنگسار، بحق مورد انزجار روز افزون توده های محروم و زحمتکشی است که از دست بیدادگریهای این رژیم ارتجاعی بستوه آمده و به طرق مختلف در راه رهائی خود از چنگال ظلم و استثمار،مبارزه میکنند.تردیدی نیست که در مقابله با این موج خروشان خشم و انزجار عمومی،رژیم جمهوری اسلامی، باتمام جلاد صفتیها و کشتارهایش، تاب مقاومت نیاورده و در آینده ای که دور نیست ، بدست توده های بپا خاسته، به زباله دان تاریخ افکنده خواهد شد.
ما در هیجدهمین سالگرد قتل عام سبعانه تابستان 67، یاد جانباختگان این جنایت مخوف را گرامی داشته و یقین داریم که کارگران و توده های محروم و زحمتکش ایران، انتقام خون این عزیزان را از جنایتکاران آدمکشی که با توسل به ترور و اختناق فاشیستی، بر مردم ستمدیده، سروری میکنند، خواهند گرفت. این یک واقعیت است که خون جانباختگان راه آزادی، نهال انقلاب را آبیاری میکند.
در اینجا بجا میدانیم نگاهی بمبارزات پرتوان کارگران وتوده های بپاخاسته در همین یکسال گذشته افکنده و قدرت و صلابت پیکار عادلانه زحمتکشان ایران را در مبارزه علیه رژیم ضد مردمی، یاد آور شویم. اعتصاب پر شکوه و پردامنه کارگران سندیکای مستقل اتوبوسرانی درتهران و صدها اعتصاب و اعتراض کارگری در نقاط مختلف کشور در طول یکسال گذشته، مبارزات دمکراتیک و حق طلبانه زنان بپاخاسته، قیامهای خونین و پر جوش و خروشی که در روزهای نخستین خرداد ماه در آذربایجان بوقوع پیوست و طی آن بیش از 60 تن کشته شدند، -مبارزات حق طلبانه ای که لرزه بر اندام رژیم شوونیست انداخت،- حرکتهای اعتراضی و جنبشهای عادلانه خلقهای تحت ستم عرب و بلوچ، اعدام سبعانه دهها تن از مبارزین این خلقها، حبس و شکنجه روشنفکران متعهد و معترض، قتل زندانیان سیاسی، همه و همه، دلیل روشنی بر تشدید مبارزات حق طلبانه توده های محروم و زحمتکش میباشد. تداوم و تشدید مبارزات ضد رژیمی این واقعیت را آشکار میسازد که مبارزه بمنظور سرنگونی سلطه جنایتکارانه رژیم جمهوری اسلامی ،هر روز شدت و حدت بیشتری پیدا میکند و از عمر ننگین این رژیم ارتجاعی، چند صباحی باقی نمانده است.
مهر ماه 1385 سازمان ضد امپریالیستی – دمکراتیک ایرانیان در انگلستان
18سال پیش، در تابستان سال 67، رژیم جلاد صفت جمهوری اسلامی، این بدترین دشمن آزادی و اصول وموازین انسانی، درسطح وسیعی، به کشتار جنایت کارانه بیش از 18 هزار تن از زندانیان سیاسی، مبادرت ورزید. بدستور خمینی جلاد،درزندانهای مختلف، در تهران و شهرستانها، دسته دسته کمونیستها و دیگر زندانیان مقاوم و مبارز، بقتل رسیده و در گورستانهای بی نام ونشان و از آنجمله در دشت خاوران، مدفون شدند. رژیم ضد مردمی که در جنگ ارتجاعی با عراق، با شکست و بن بست کامل مواجه شده بود، بخاطر ترس و وحشتی که از گسترش دامنه جنبشهای ضد جنگ، در نقاط مختلف کشور داشت و بمنظور مقابله با مبارزات پیگیر زندانیان سیاسی، دست بجنایت مخوفی زد که در تاریخ جنایات حکومتهای خود کامه، کمتر نظیر دارد.
رژیم کشتار وشکنجه، چنین تصور میکرد که با ارتکاب چنین جنایت دهشتناکی خواهد توانست جلو رشد و اعتلای مبارزات عادلانه توده ها را گرفته و زندانیان سیاسی، این فرزندان قهرمان خلق را به سکوت و دست برداشتن از مبارزه، مجبور سازد.تداوم پیکار خونین کارگران و توده های بپاخاسته در سالهای پس از کشتار تابستان 67، بروشنی نشان داد که رژیم ضد مردمی که زالو صفت از خون زحمتکشان ایران، ارتزاق میکند، بهیچوجه قادر نیست جلو خشم و عصیان توده های محروم و زحمتکش را گرفته و از فرو ریزی حتمی سلطه ننگینش، جلوگیری بعمل آورد. سالهای پس از کشتار 67، سالهای مبارزه بی امان کارگران و توده های تحت ستم ایران علیه رژیم جمهوری اسلامی بوده است. رژیم آدمکشی که با بیدادگریها و تعدیهای بیحد و حصرخود، ایران را بجهنم سوزانی برای مردم ستمدیده ، مبدل ساخته است، در تمام اینمدت با اعتصابها و حرکتهای اعتراضی پر دامنه کارگران، قیامهای تهیدستان شهری، مبارزات حق طلبانه زنان – که در 28 سال گذشته تحت سلطه رژیم زن ستیز حاکم، بدترین ستمگریها را متحمل شده اند- قیامها و مقاومتهای خلقهای تحت ستم ملی و استقامت وپایداری نویسندگان وهنرمندان متعهد مواجه بوده است. هر سال که از کشتار وحشیانه هزاران تن از زندانیان سیاسی در سال 67، میگذرد خشم و تنفر توده ها نسبت به رژیم درنده خوئی که اینچنین وحشیانه، فرزندان خلق را کشتار کرده است، افزونتر میگردد. راز مخوفی را که رژیم خودکامه میکوشید از انظار عمومی پنهان دارد اینک از پرده به در افتاده و به حربه موثری در مبارزه علیه جنایتکاران حاکم در ایران مبدل شده است. در تابستان امسال، هزاران تن از آزادیخواهان و افراد متعلق بخانواده های قربانیان سال 67،در دشت خاوران، گرد هم آمده و باشکوه هرچه بیشتر خاطره فراموش نشدنی فقدان عزیزان خود را گرامی داشتند. رژیمی که در شکنجه زندانیان سیاسی و رنج وآزار آنها، دست درنده خوترین رژیمها را از پشت بسته است، رژیمی که 28 سال است با زندان و شکنجه و اعدام بخواستهای عادلانه توده ها پاسخ میدهد، رژیم شلاق و شکنجه و سنگسار، بحق مورد انزجار روز افزون توده های محروم و زحمتکشی است که از دست بیدادگریهای این رژیم ارتجاعی بستوه آمده و به طرق مختلف در راه رهائی خود از چنگال ظلم و استثمار،مبارزه میکنند.تردیدی نیست که در مقابله با این موج خروشان خشم و انزجار عمومی،رژیم جمهوری اسلامی، باتمام جلاد صفتیها و کشتارهایش، تاب مقاومت نیاورده و در آینده ای که دور نیست ، بدست توده های بپا خاسته، به زباله دان تاریخ افکنده خواهد شد.
ما در هیجدهمین سالگرد قتل عام سبعانه تابستان 67، یاد جانباختگان این جنایت مخوف را گرامی داشته و یقین داریم که کارگران و توده های محروم و زحمتکش ایران، انتقام خون این عزیزان را از جنایتکاران آدمکشی که با توسل به ترور و اختناق فاشیستی، بر مردم ستمدیده، سروری میکنند، خواهند گرفت. این یک واقعیت است که خون جانباختگان راه آزادی، نهال انقلاب را آبیاری میکند.
در اینجا بجا میدانیم نگاهی بمبارزات پرتوان کارگران وتوده های بپاخاسته در همین یکسال گذشته افکنده و قدرت و صلابت پیکار عادلانه زحمتکشان ایران را در مبارزه علیه رژیم ضد مردمی، یاد آور شویم. اعتصاب پر شکوه و پردامنه کارگران سندیکای مستقل اتوبوسرانی درتهران و صدها اعتصاب و اعتراض کارگری در نقاط مختلف کشور در طول یکسال گذشته، مبارزات دمکراتیک و حق طلبانه زنان بپاخاسته، قیامهای خونین و پر جوش و خروشی که در روزهای نخستین خرداد ماه در آذربایجان بوقوع پیوست و طی آن بیش از 60 تن کشته شدند، -مبارزات حق طلبانه ای که لرزه بر اندام رژیم شوونیست انداخت،- حرکتهای اعتراضی و جنبشهای عادلانه خلقهای تحت ستم عرب و بلوچ، اعدام سبعانه دهها تن از مبارزین این خلقها، حبس و شکنجه روشنفکران متعهد و معترض، قتل زندانیان سیاسی، همه و همه، دلیل روشنی بر تشدید مبارزات حق طلبانه توده های محروم و زحمتکش میباشد. تداوم و تشدید مبارزات ضد رژیمی این واقعیت را آشکار میسازد که مبارزه بمنظور سرنگونی سلطه جنایتکارانه رژیم جمهوری اسلامی ،هر روز شدت و حدت بیشتری پیدا میکند و از عمر ننگین این رژیم ارتجاعی، چند صباحی باقی نمانده است.
مهر ماه 1385 سازمان ضد امپریالیستی – دمکراتیک ایرانیان در انگلستان
# posted by baloch : 9:00 AM
